Op maandag 28 mei 2012 is Chris Arntzen in zijn huis aan de Lomanstraat overleden. Begin februari was zijn vrouw Chrisje overleden, en sedertdien ging ook de gezondheid van Chris snel achteruit.
Chris werd 12 juli 1920 in Amsterdam geboren. In 1933 verhuisde hij met zijn ouders, twee broers en zes zussen naar de Lomanstraat in Amsterdam-Zuid, waar hij ook bleef wonen met zijn vrouw en drie zoons.
In de Tweede Wereldoorlog werd Chris opgepakt door de Duitsers omdat hij het illegale blad Vrij Nederland verspreidde. Dat kostte hem twee jaar dwangarbeid in Duitsland. Nadien werkte hij twintig jaar als onderwijzer en daarna nog twintig jaar als leraar aan de Christelijke Pedagogische Academie in Amsterdam-Zuid.
Tijdens zijn pensionering las Chris over de Oeverlanden en besloot om eens op een werkdag te gaan kijken. Maar toen hij kwam was er niemand. Verbolgen belde Chris de toenmalige vrijwilliger en voelde zich uitgedaagd zelf iets te organiseren. Al snel werd Chris vrijwilliger in het veld, maar begon in 1987 ook als bestuurslid. Hij nam de functies van penningmeester en ledenadministrateur op zich en toonde daarmee aan een heel actieve en krachtdadige vrijwilliger te zijn. Hij heeft zich intensief beziggehouden met het kantorenpark Riekerpolder. Mede door zijn toedoen zijn de kantoren een kwartslag gedraaid en minder hoog geworden. Dit speelde tussen 1989 en 1995, toen het Nissankantoor is gebouwd, nu Mexx. In 1992 heeft hij zich intensief bezig gehouden met het tracé voor de gaspijpleiding door de Oeverlanden. Dat is toen onder het fietspad komen te liggen waardoor veel bosschages gespaard zijn gebleven. In 2007 had hij bemoeienis met de eco-tunnel in het Christoffel Plantijnpad onder de A4.
Veel ideeën en ontwerpen van zijn hand werden uitgevoerd en Chris was een meester in het vinden van onjuistheden in ambtelijke rapporten. Niet alleen kon Chris kritiek leveren op ideeën van beleidsmedewerkers, maar hij kwam ook met alternatieven. Hierdoor werd zijn kritiek vaak serieus genomen, evenals de Vereniging "De Oeverlanden Blijven!". Zo ging hij de strijd aan met het stadsdeel over de locatie en het ontwerp van het huidige Natuur- en Milieu Educatiecentrum. Een strijd die Chris uiteindelijk won.
Voor veel vrijwilligers was Chris een inspirator en bruggenbouwer. Hij werd bekend om zijn zwart-wit tekeningen van de natuur die in de Oevers en kalenders werden gepubliceerd. Chris was ook bekend om zijn doortastende manier van schrijven en voordragen tijdens bijeenkomsten in het stadsdeelkantoor en elders. Zijn activiteiten werden door de stadsdeelbestuurders opgemerkt: zij droegen Chris voor voor een lintje. Voormalig burgemeester Job Cohen maakte Chris lid van de orde van Oranje-Nassau. Chris kreeg daarvoor nog van de toenmalige milieuwethouder Grondel een ereteken van de Stad Amsterdam.
Pas nadat Chris negentig jaar was geworden begon hij zijn bestuurswerkzaamheden over te dragen aan andere bestuursleden. Vorig jaar werd hij tot erelid van de vereniging benoemd. Wij zullen Chris missen en blijven hem herinneren als een daadkrachtige man met veel sociale en creatieve denkbeelden.
Het bestuur en vrijwilligers